بررسی اثر روان درمانی معنوی در مبتلایان به اختلال وابستگی به مواد اپیوئیدی

مقدمه: با توجه به اهمیت رو به افزایش درمان های معنوی و طبق برخی از گزارش ها که اثربخشی درمان های معنوی را مقدم بر درمان های مرسوم قبلی بیماران معتاد دانسته اند، هدف اصلی این پژوهش، بررسی اثر یک نوع درمان معنوی گروهی می باشد.   روش کار: در این کارآزمایی بالینی، 61 فرد وابسته به مواد اپیوئیدی مورد بررسی قرار گرفتند. مراجعین به صورت تصادفی به دو گروه مداخله و کنترل تقسیم شدند. گروه مداخله، به مدت هشت هفته تحت درمان معنوی گروهی دانشگاه یل قرار گرفتند. تست ادراری مورفین برای همه مراجعین به صورت هفتگی انجام شد و نیز قبل، حین و بعد از اتمام طرح، همگی مراجعین با تست افسردگی بک، تست اضطراب بک و تست کیفیت زندگی مورد سنجش قرار گرفتند.   یافته ها: بیماران همگی مرد بودند و میانگین سن آنها 05/32 سال بود. از نظر سطح معناداری بین دو گروه مداخله و کنترل، افسردگی (002/0 p> ) ، اضطراب (001/0 p> ) و کیفیت زندگی (001/0 ،01/0 p> ) ، نسبت به حالت پایه بهبود پیدا کرد؛ به طوری که هر سه تست معنادار بود. تست مورفین اگرچه روند رو به بهبود را نشان داد، در مقایسه با گروه کنترل معنادار نبود (75/0 p< ).   نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان می دهد که روش درمان معنوی گروهی، موجب کاهش مشکلات روانی نظیر افسردگی و اضطراب شده و کیفیت زندگی را بهبود می بخشد و روند منفی شدن تست مورفین را تسریع می کند.